Coachees aan het woord

Er borrelde iets.... 

Ik zeg altijd al over mezelf dat ik liever geef dan neem/ontvang. Een goede eigenschap vind ik dat van mezelf en ik hoop dat andere mensen het ook nobel van me vinden, maar in woord zeg ik nooit dat het me om het ontvangen te doen is, want zo ben ik niet....

En toch, afgelopen week in een coach sessie met de paarden, kwam er een inzicht waar ik niet op had gerekend:

Ik liep met het paard in de bak. het paard liep met met mee, stopte zo nu en dan om vervolgens toch weer samen met mij verder te gaan. Aan het eind van m'n rondje lopen, liep ik zonder paard, volgens plan, naar het midden van de bak. Het paard keek mijn kant op, verzette geen stap...eigenlijk best wel jammer, want deep down had ik gehoopt dat het paard naar me toe zou komen....en toen brak ik.... ineens werd ik overmand door emoties. Niet zozeer omdat ze niet kwam, maar omdat ik schrok van m'n eigen verborgen behoefte om toch ook te willen ontvangen als ik iets geef....bam! weg m'n goede eigenschap, weg m'n onbaatzuchtige ik!

M'n hoofd draaide overuren, ik was in paniek, ik was verdrietig, teleurgesteld, welke kwetsbaarheid zat hier onder, alles tegelijk....en toen kwam het paard naar me toe en drukte haar neus zachtjes tegen me aan....voor haar was ik niet ineens minder waard geworden, zij accepteert me zoals ik ben....misschien een idee om dat zelf ook maar te doen. Dank, duizend maal dank lief paard, wat heb je me een keiharde levensles geleerd.

Ik liep persoonlijk “regelmatig” tegen dezelfde patronen aan in met name de opvoeding van onze twee kinderen. De omgang met de oudste (jongen 7 jaar) vertaalde zich soms als een vicieuze cirkel in “machtsgedrag”. De onmacht die ik wel ervaarde was; “waarom luister je niet, je doet nu wat ik zeg of anders..., waarom heb ik zo’n vervelend kind, wanneer stopt dit gedrag….”. Plus dat je dan soms ook nog last hebt van "die buitenwereld” waar je het vooral heel goed voor “wilt/moet" doen allemaal. Die patronen komen voort uit een stuk van je eigen opvoeding en hoe ik mij als persoon heb ontwikkeld en neergezet binnen mijn relatie, familie, vriendenkring en ook m'n werk. Door mijn onzekerheid, grote perfectionisme, gevoeligheid en bescheidenheid dreigde ik steeds meer een kant op te gaan die ik absoluut niet op wilde gaan (vooral in de opvoeding). Ook kan ik erg streng zijn voor mijzelf en kan de lat hoog leggen, zowel privé als in mijn werk. Ik wilde met deze bijzondere “spiegel” kijken hoe ik in ieder geval uit mijn “macht” kon komen en meer in mijn “kracht” kon komen te staan. Maar ook leren loslaten en die “lat” lager zien te krijgen. Mijn grootste uitdaging die ik kreeg was om niet met het hoofd te denken en te doen maar te voelen vanuit je binnenste en van daaruit aan de slag te gaan... 

De ontmoeting met de paarden gedurende deze 3 sessies:

Olinka gaf mij rust en ik haar waarschijnlijk ook, ze reageerde kalm op mij. Dit voelde gelijk vertrouwt. 

Ik ontmoette Vita in haar stal, ze kwam gelijk op mij af. Komt pittig over en is kritisch (beetje op haar hoede).

Ik neem Olinka mee de bak in. Wat daar gebeurt is zeer bijzonder en vooral ontroerend. We staan een poosje bij elkaar het voelt heel fijn. Ze geeft mij veel rust en lijkt mij te begrijpen. We maken contact en jij maakt je even los van mij om wat te gaan drinken. Dit voelde goed. Het eerste loslaten ging me goed af. Vita komt ook in de bak erbij en maakt zich gelijk los van mij. Vita is mijn “stemmetje” (criticus). Hier ligt mijn grootste uitdaging.

Het stemmetje in je hoofd (je “criticus”) die er altijd is. Maar moet deze criticus altijd op de voorgrond zijn? Is er goed of slecht in deze? In de drie sessies met de paarden en in gesprekken met Petra zeg ik volmondig; NEE! Jij bepaalt zelf wie aan het stuur staat. De gevoelige, begripvolle “ik" zoals Olinka mij doet spiegelen of de pittige kritische Vita? Geleerd heb ik dat mijn kritische ik er ook best mag zijn. Deze hoort bij mij. Maar wie ik aan het stuur wil hebben dat is Olinka; vanuit gevoel en begrip reageren en/of handelen. In een sessie met de paarden (Olinka en Vita) buiten in het weiland, was helemaal een bijzondere ervaring. Ik kreeg de opdracht om 2 paarden mee te nemen naar de bak. Ik neem Olinka en Vita mee. Spannend... want ik neem ze tegelijk mee. Maar ikzelf nam de lead in deze! Een beetje onzeker hier en daar ging ik er helemaal voor. En ze volgden mij en luisterden. In nam ze in gesprek ook letterlijk mee naar waar ik naartoe wilde. Ik was duidelijk en consequent en bracht ze beide naar de bak en maakte ze daar los. Toen gebeurde daar weer iets heel moois. Ze werden heel speels, renden achter elkaar door de bak samen! Bleven in elkaars buurt of zochten elkaar steeds weer op. WAUW. Een duidelijk beeld dat de "begripvolle en de kritische" heel goed samen kunnen zijn en kunnen werken. Beide mogen ze er zijn, alleen bepaal ik wie er aan het stuur staat.

Wat een geweldige ervaring en voornamelijk dat het mij gelukt is met KRACHT en zonder MACHT :)

Op zoek naar inzichten voor mijn loopbaan

In de sessies met de paarden heb ik bijzondere feedback gekregen van de paarden. De paarden en Petra hebben me geholpen mijn betekenis inzichtelijk te krijgen waarbij de vertaalslag naar mijn dagelijkse leven heel duidelijk naar voren kwam. De reacties van de paarden zorgden er voor dat ik me vrij voelde naar mezelf te kijken, ik voelde me veilig, gezien en gehoord. Dit maakte dat ik stappen durfde te zetten. Herkenning en verkenning van m'n grenzen, vertrouwen om stappen te zetten buiten het gebaande pad. Ik kan er heel veel over vertellen, raak er eigenlijk niet over uitgepraat, maar de kracht zit toch echt in de ervaring, in het doen! Petra vervulde haar rol als coach door te benoemen wat ze zag en mij vragen te stellen. Soms gaf ze een opdracht. In alle vormen liet ze mij zelf zoeken, ervaren en inzicht krijgen. En juist daarom is het voor mij zo waardevol. Het was geen advies waar ik me geen raad mee wist, of wijsheid van een ander, ik vond het zelf uit. Voor mij is het resultaat dat ik bewust heb gekozen voor een andere functie, welke beter past bij mijn “zijn” en ruimte biedt voor nieuwe loopbaan stappen!

Toen Petra mij vroeg om een stukje te schrijven over mijn ervaring met Paard als Coach, had ik moeite met het vinden van de juiste woorden. Uit pure nieuwgierigheid had ik in eerste instantie een afspraak gemaakt. Ik was benieuwd naar wat er zou kunnen gebeuren, hoe ik het zou vinden. Ook gezien mijn “angst” voor paarden. Over mijn eerste ervaring kan ik heel kort zijn, wat geweldig!! Ik had nooit verwacht dat ik zoveel zou voelen. Met hulp van Petra en de paarden maakte ik weer contact met mijn gevoel in plaats van alleen maar in mijn hoofd te zitten. Ik voelde me ontspannen, gezien en gehoord. Na de eerste coachsessie smaakte het naar meer en besloot ik al snel weer een afspraak te maken. Ook tijdens deze sessie werd er voor mij weer veel helder en heb ik samen met Mik en Olinka dingen gedaan waarvan ik nooit had kunnen dromen dat ik ze zou kunnen en durven doen! Met hulp van Petra en haar paarden ben ik uit mijn comfortzone gestapt en heb ik geleerd weer meer naar mijn gevoel te luisteren. Enne, wat betreft mijn “angst” voor paarden…..ik heb er 3 vriendinnen en een vriend bij!

De inzichten in de sessie hebben mij weer in mijn kracht gezet, heerlijk! Bijzonder hoe effectief een coach"gesprek" met de paarden en Petra dit mij heeft gebracht.

Ik begon met de vragen " Waarom bots ik met mezelf? en waarom doet dat zo ' n pijn? En waarom ben ik zo onzeker? " Ik heb Petra gevraagd of zij mij kon helpen en zo begon mijn zoektocht naar mezelf en mijn innerlijke kracht. Bij elke sessie spraken we van te voren door wat we gingen doen zodat ikzelf kon aangeven wat ik wilde en waar ik in wilde groeien. Onverwacht kwam er heel veel los, " wat een emotie " Ik kwam er al gauw achter dat ik veel oplos door te praten (ratelen) en me vaak aanpas aan een ander en daarbij geen grenzen aangaf, heel rationeel denk.

Petra heeft me in laten zien dat ik dicht bij mezelf kan blijven door te voelen en beleven. Wat een fantastische ervaring met Petra, die niet oordeelt en altijd de tijd voor me nam. Samen met haar geweldige kudde paarden, die mij lieten inzien dat wat ik zei niet altijd zo voelde, dit spiegelden zij perfect! Het was best confronterend maar ik ben gaan voelen, kan duidelijker mijn grenzen aangeven en doe wat goed voelt voor mezelf.

Ik heb mezelf ontmoet, heel bijzonder!! Bedankt Petra. Lieve groetjes Sandra.

Door de oefensessie die ik met Petra haar paarden mocht meemaken, heb ik ervaren dat ik in moeilijke beslissingen geneigd ben om ook alvast te denken voor anderen. Ik merkte dat ik rekening hield met alle mogelijke beweegredenen en zorgen van anderen en daardoor die van mijzelf niet meenam. Het paard gaf me dat terug door compleet de andere kant uit te gaan dan die ik voor ogen had. Ik richtte me op de richting van het paard en niet op de richting die ik zelf wilde gaan. Petra moedigde me aan om mijn eigen weg te gaan in het vertrouwen dat het paard ook zijn eigen weg kon kiezen. Ik ademde dat vertrouwen in en koos mijn eigen weg. Het paard keek me eens indringend aan en… volgde me zonder aarzelen. Ik besefte dat ik, door regie over mijn eigen leven te nemen, de ander de vrijheid kon geven om zelf te bepalen om met me mee te gaan. Of niet. En zo is het gegaan.

Ik bewaar er dierbare herinneringen aan, die van grote waarde voor mij zijn gebleken.

 Titia Huisman.

Ik wilde zicht krijgen op energienemende en energiegevende patronen. In de sessies met de paarden kwam naar voren dat ik veel geef, heb aan een half woord genoeg (ofwel ik vul zelf al dingen voor anderen in) en ik schiet snel in de oplossingsmodus. Het paard gaf feedback door van me weg te lopen als ik te snel/te heftig was in m'n reactie, vervolgens ging ik achter het paard aan. Door over dit patroon te spreken en te experimenteren met het meer ontvangen van reactie, ontstond bij mij het inzicht dat een meer beschouwende rol waarbij de ander de kans krijgt zijn/haar eigen antwoorden te geven mij minder energie kost en inspirerender werkt voor de samenwerking in het geheel. “De paarden hebben me een kijkje in mezelf gegeven en mijn onderbuikgevoel over een meer beschouwende houding aannemen bevestigt…ik weet niet wat er gebeurde, maar de setting met de paarden gaf me snel het gevoel van rust en overzicht….stilstaan heeft me vooruit gebracht!”